Verbum

мія-

(гр. mys, myos = мышца)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «мышца».

міябла́сты

(ад мія- + -бласты)

маладыя мышачныя клеткі ÿ беспазваночных і пазваночных жывёл і чалавека.

міяге́н

(ад мія- + -ген)

група раствораных бялкоў у мышцах, якая выконвае значную ролю ў вугляводным абмене арганізма.

міяглабі́н

[ад мія- + (гема)глабін]

складаны бялок, які назапашвае ў мышцах чалавека і большасці жывёл кісларод; блізкі па ўласцівасцях да гемаглабіну крыві.

міягра́фія

(ад мія- + -графія)

графічная рэгістрацыя скарачэнняў мышцаў, якая робіцца пры дапамозе міёграфа.

міязі́н

(ад гр. mys, myos = мышца)

бялок, які з’яўляецца асновай мышачнага валакна.

міязі́т

(ад гр. mys, myos = мышца)

запаленне шкілетных мышцаў.

мія́змы

(гр. miasma = забруджванне)

1) паводле ўстарэлых уяўленняў, ядавітыя выпарэнні, якія ўтвараюцца пры гніенні і нібыта выклікаюць заразныя хваробы;

2) перан. негатыўныя грамадскія або бытавыя з’явы, якія атручваюць свядомасць чалавека.

мія́зы

(ад гр. myia = муха)

захворванні чалавека і жывёл, якія выклікаюцца лічынкамі некаторых мух і аваднёў.

міяка́рд, міяка́рдый

(ад мія- + гр. kardia = сэрца)

мышачны слой сэрца, які складае яго асноўную масу.