Verbum

мім

(фр. mime, ад гр. mimos = перайманне, пераймальнік)

1) невялікая камічная імправізаваная сцэнка, якая выконвалася вандроўнымі акцёрамі ў Стараж. Грэцыі і Рыме;

2) акцёр, які ўдзельнічаў у такой сцэнцы;

3) выканаўца пантамімы.

мімадра́ма

(ад гр. mimos = наследаванне + драма)

тое, што і пантаміма.

мі́мезіс

(гр. mimesis)

1) перайманне як тэрмін старажытнагрэчаскай філасофіі ў адносінах да творчасці;

2) эстэтычная катэгорыя, якая вызначае адносіны паміж творам мастацтва і знешнім светам; перайманне рэчаіснасці ў мастацтве.

мімео́граф

(ад гр. mimeomai = пераймаю + -граф)

устарэлая назва рататара 1.

міметы́ды

(н.-лац. mimetidae)

сямейства павукоў брудна-карычневатай афарбоўкі; пашыраны ў зонах з вільготным цёплым кліматам на ствалах дрэў, высокай траве.

міметы́зм

(ад гр. mimetes = пераймальнік)

від мімікрыі, які заключаецца ў прыпадабненні з мэтай самааховы знешняга выгляду або паводзін некаторых жывёл да іншых жывёл, забяспечаных абарончымі сродкамі ад ворагаў (напр. падабенства зязюлі да ястраба).

мі́міка

[с.-лац. (ars) mimica = мастацтва жэстаў, ад гр. mimikos = пераймальны]

1) рухі мышцаў на твары, якія выражаюць пачуцці, настрой;

2) мастацтва акцёра перадаваць душэўны стан такімі рухамі.

мімікры́я

(англ. mimicry)

1) прыпадабненне некаторых жывёл і раслін да навакольнага асяроддзя па форме і колеру з мэтай самааховы (напр. заяц і курапатка зімой маюць белую афарбоўку, хамелеоны мяняюць афарбоўку пры руху па дрэве, афарбоўка матылькоў нагадвае кветкі і г.д.);

2) перан. беспрынцыпнае прыстасаванне каго-н. да жыццёвых умоў.

мімі́чны

(гр. mimikos)

які мае адносіны да мімікі, выражаны пры дапамозе мімікі.

мімо́за

(н.-лац. mimosa, ад гр. mimos = пераймальнік)

травяністая, кустовая або дрэвавая расліна сям. бабовых з дробнымі кветкамі у коласападобных суквеццях, некаторыя віды якой згортваюць лісцікі пры дотыку да іх; пашырана ў тропіках і субтропіках.