Verbum

мітагенеты́чны

(ад мітоз + генетычны;

м-ыя прамені — ультрафіялетавыя прамені, якія ўзнікаюць пры ферментатыўных рэакцыях у жывых тканках, стымулююць мітоз.

мітахо́ндрыі

(ад гр. mitos = нітка + chondrion = зярнятка)

адзін з відаў унутрыклетачных арганоідаў у форме зярнят, палачак, нітак; змяшчаюць многія ферменты і ўдзельнічаюць у працэсах клетачнага дыхання, пераўтварэння энергіі і біясінтэзу бялку.

мітка́ль

(рус. миткаль, ад перс. metqal)

тонкая баваўняная тканіна з палатняным перапляценнем.

міто́з

(гр. mitos = нітка)

найбольш пашыраны спосаб дзялення клеткі ў жывых арганізмах, пры якім адбываецца строга аднолькавае размеркаванне храмасом паміж даччынымі клеткамі, што забяспечвае ўтварэнне генетычна раўнацэнных клетак.

мі́тра

(гр. mitra)

багата аздоблены галаўны ўбор, які надзяваецца ў час набажэнства прадстаўнікамі вышэйшага духавенства ў праваслаўнай і каталіцкай царкве.

мітраі́зм

(ад перс. Mitra = імя бога дзённага святла, чысціні і праўды ў старажытнаіранскай і ведычнай міфалогіі)

рэлігійны культ бога Мітры ў старажытных Іране, Індыі і некаторых іншых краінах, а з 1 ст. н.э. — у Рымскай імперыі.

мітралье́за

(фр. mitrailleuse)

старадаўняя мнагаствольная гармата, якая страляла карцеччу.

мітра́льны

(лац. mitralis)

які адносіцца да перадсэрдзева-жалудачкавага клапана сэрца.

мітрапалі́т

(гр. metropolites)

вышэйшае званне праваслаўных і каталіцкіх епіскапаў.

мітрапо́лія

(гр. metropolis)

царкоўная акруга, якой кіруе мітрапаліт.