Verbum

ко́ма​¹

(н.-лац. coma, ад гр. koma = глыбокі сон)

мед. выключна цяжкі паталагічны стан арганізма са стратай прытомнасці, парушэннем кровазвароту, дыхання, працэсу абмену.

ко́ма​²

(гр. kome = валасы)

1) фіз. адно са скажэнняў адлюстраванняў, якое ўтвараецца аптычнымі сістэмамі ў выглядзе плямы;

2) астр. газавая туманная абалонка ядра каметы, якая разам з ім утварае галаву каметы.

ко́ма​³

(гр. komma = адрэзак)

муз. невялікі (меншы за 1/8 тона) інтэрвал паміж двума гукамі.

ко́манер

(англ. commoner)

член англійскай палаты абшчын.

коміваяжо́р

(фр. commis voyageur)

прадстаўнік фірмы, які раз’язджае з узорамі тавараў (або іх каталогамі) і збірае заказы, заключае гандлёвыя пагадненні.

ко́мік

(гр. komikos)

1) акцёр, які іграе камічныя ролі;

2) перан. той, хто ўмее смяшыць, весяліць іншых.

ко́мікс

(англ. comics)

серыя малюнкаў з кароткімі суправаджальнымі тэкстамі, што ўтвараюць закончанае апавяданне.

ко́мін

(польск. komin < с.-в.-ням. kámin, ад лац. caminus < гр. kaminos)

труба для адводу дыму з печы; дымаход.

ко́мінгс

(англ. coamings)

дашчанае або металічнае абрамленне люкаў у палубе судна.

ко́мпас

(іт. compasso)

прыбор для вызначэння напрамку свету пры дапамозе намагнічанай стрэлкі, якая заўсёды накіравана на поўнач.