Verbum

кок

(англ. cook, гал. kok)

кухар на судне.

ко́ка

(ісп. соса, з індз.)

кустовая расліна сям. какаінавых, пашыраная ў тропіках Паўд. Амерыкі і Азіі; дае какаін і іншыя алкалоіды.

кокаміко́з

(ад гр. kokkos = зерне + мікозы)

хвароба пладовых дрэў, што выклікаецца сумчатым грыбам Coccomyces.

ко́кан

(фр. cocon)

абалонка, якую будуе вакол сябе вусень перад ператварэннем у кукалку.

ко́ка-ко́ла

(англ. Coca-Cola)

безалкагольны газіраваны напітак з дабаўкай экстракту з лісця какавы і гарошын колы.

ко́кі

(гр. kokkos = зерне)

шарападобныя бактэрыі, якія маюць шырокае распаўсюджанне ў прыродзе.

ко́кле

(латыш. kokle)

латышскі струнны шчыпковы музычны інструмент.

ко́клюш

(фр. coqueluche)

інфекцыйная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая выражаецца ў частых прыступах сутаргавага кашлю.

ко́кні

(англ. cockney)

1) зняважліва-насмешлівая мянушка прадстаўніка лонданскіх сярэдніх і ніжэйшых слаёў насельніцтва;

2) назва дыялекту, на якім гавораць прадстаўнікі ніжэйшых сацыяльных слаёў насельніцтва Лондана.

ко́кпіт

(англ. cockpit)

адкрытае памяшканне для рулявога і пасажыраў на катэры або паруснай яхце.