Verbum

гуса́р

(польск. husar, ад венг. husar)

салдат лёгкай кавалерыі венгерскай (з 15 ст.), а пазней і іншых еўрапейскіх армій, у т.л. армій Польшчы, Вялікага княства Літоўскага, царскай Расіі.

гусі́ты

[ад чэш. J. Hus = прозвішча чэш. рэлігійнага рэфарматара (каля 1371—1415)]

паслядоўнікі Яна Гуса, ідэолага нацыянальна-вызваленчага і антыкаталіцкага руху ў Чэхіі ў 15 ст.

густ

(польск. gust, ад лац. gustus)

1) адчуванне і разуменне прыгожага (напр. літаратурны г., мастацкі г.);

2) схільнасць, любоў да чаго-н.;

3) манера, стыль;

не па густу — не да спадобы, не па душы.