Verbum

алігацэ́навы

(ад аліга- + -цэн);

а-ая эпоха — тое, што і алігацэн.

алігацэно́з

(ад аліга- + -цэноз)

фітацэноз, у склад якога ўваходзіць толькі некалькі відаў вышэйшых раслін — прадуцэнтаў.

алігемі́я

(ад аліга- + -емія)

змяншэнне агульнай колькасці крыві ў арганізме (пры крывацёках, згусанні крыві і інш.).

алігуры́я

(ад аліга- + -урыя)

змяншэнне колькасці мачы, што выдзяляецца ныркамі.

аліда́да

(ар. al-idāda)

дэталь астранамічных і геадэзічных вугламерных інструментаў, якая верціцца вакол восі ў цэнтры лімба.

алізары́н

(фр. alisarine < ісп. alizarina, ад ар. al asām = выціснуты сок)

фарбавальнае рэчыва, якое вырабляецца з карэння марэны або і штучным спосабам.

алікво́ты

[лац. aliquot = некалькі (тонаў)]

1) муз. тоны, якія суправаджаюць асноўную мелодыю;

2) часткі велічыні, на якія цэлае дзеліцца без астатку.

алілу́я

(ст.-яўр. hellelū-Jāh = слаўце бога)

хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.

алімента́цыя

(с.-лац. alimentatio)

1) сістэма дзяржаўнай дапамогі дзецям беднякоў і сіротам у Стараж. Рыме;

2) абавязак выплачваць аліменты.

аліме́нты

(лац. alimentum = утрыманне, харчаванне)

сродкі, якія ва ўстаноўленых законам выпадках адны члены сям’і абавязаны выплачваць на ўтрыманне другіх.