Verbum

або́рт

(лац. abortus)

дачаснае самаадвольнае або наўмыснае спыненне цяжарнасці.

а́бра

(ісп. abra = створка)

тое, што і сіндэсмія.

абрага́цыя

(лац. abrogatio)

скасаванне ўстарэлага закону.

абразі́вы

(фр. abrasif, ад лац. abrasio = саскрабанне)

дробназярністыя ці парашкападобныя рэчывы вялікай цвёрдасці (алмаз, карунд, наждак), якія выкарыстоўваюцца пры механічнай апрацоўцы металаў, шкла і інш.

абра́зія

(лац. abrasio = саскрабанне)

1) геал. разбурэнне хвалямі і прыбоем берагоў акіянаў, мораў, азёраў, вадасховішчаў;

2) мед. выскрэбванне (слізістай абалонкі маткі, лункі зуба і інш.).

абракада́бра

(п.-лац. abracadabra)

1) магічная формула, таямнічае слова, якому прыпісвалася цудадзейная сіла;

2) бяссэнсавы, незразумелы набор слоў.

абру́пцыя

(лац. abruptio)

муз. раптоўнае прыпыненне мелодыі як сродак музычнай экспрэсіі.

абрые́та

(н.-лац. aubrieta)

травяністая расліна сям. крыжакветных з ліловымі або ружовымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Малой Азіі, на Балканах; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

абрыкаці́н

(фр. abricotine)

абрыкосавы лікёр.

абрыко́с

(фр. abricot)

пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае ў Сярэд. Азіі, на Каўказе, а таксама сакаўны плод гэтага дрэва чырвона-жоўтага колеру; на Беларусі вырошчваецца аматарамі.