Verbum

-фікацыя

(ад лац. facere = рабіць)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «ўладкаванне», «распаўсюджанне».

фікацыяні́н

(ад гр. phykos = водарасць + kyanos = цёмна-сіні)

сіні пігмент сіне-зялёных і некаторых чырвоных водарасцей.

фікаэрытры́н

(ад гр. phykos = водарасць + erythros = чырвоны)

чырвоны пігмент чырвоных і некаторых сіне-зялёных водарасцей.

фікс

(фр. fixe, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

1) устаноўленая цана на тавары;

2) дакладна вызначаная сума ўзнагароды, аплаты за які-н. від работы.

фіксава́ць

(фр. fixer, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

1) адзначаць на паперы або замацоўваць у свядомасці (напр. ф. у памяці);

2) канчаткова ўстанаўліваць, замацоўваць, вызначаць (напр. ф. заработную плату, ф. тэрмін);

3) засяроджваць, накіроўваць (напр. ф. погляд на чым-н.);

4) замацоўваць у пэўным становішчы (напр. ф. рэйку);

5) праводзіць фіксацыю 4;

6) рабіць фіксацыю 5.

фікса́ж

(фр. fixage, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

хімічны раствор, які прымяняецца для апрацоўкі праяўленых адбіткаў на негатыве або пазітыве.

фікса́тар

(фр. fixateur, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

1) прыбор або прыстасаванне для рэгулявання, замацоўвання чаго-н.;

2) хімічнае рэчыва, якім фіксуюць клеткі, тканкі, органы для захавання іх прыжыццёвай структуры.

фіксатуа́р

(фр. fixatoire, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

памада для прыгладжвання валасоў, якая надае мужчынскай прычосцы адпаведную форму.

фіксаты́ў

(фр. fixatif, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)

раствор, якім пакрываюць карандашныя малюнкі, чарцяжы, каб захаваць іх ад псавання.

фікса́цыя

(фр. fixation, ад лац. fixus = цвёрды, нерухомы, моцны)

1) замацаванне чаго-н. у пэўным становішчы;

2) замацаванне ў пісьмовым выглядзе звестак, думак;

3) засяроджанне на чым-н. увагі;

4) апрацоўка фіксатарам 2 клетак, тканак, органаў для кансервацыі іх структуры;

5) апрацоўка фіксажам праяўленых адбіткаў на негатыве або пазітыве.