Verbum

матро́с

(рус. матрос, ад гал. matroos)

марак, радавы флоту.

матрыклі́нны

(ад лац. mater, -tris = маці + гр. klino = нахіляю)

звязаны з формай выяўлення спадчыннасці, пры якой у нашчадкаў відавочная перавага ўласцівасцей мацярынскага арганізма.

ма́трыкс

(лац. matrix, ад mater = аснова; маці)

1) біял. дробназярністае рэчыва, якое запаўняе ўнутрыклетачныя структуры і прасторы паміж імі;

2) палігр. адзін са сродкаў вырабу эластычных форм высокага друку.

матры́кул

(лац. matricula = спіс)

1) уст. афіцыйны спіс пэўных асоб, напр. студэнтаў універсітэта, служачых установы;

2) спіс асоб касцельнай парафіі або яе даходаў;

3) запісы актаў грамадзянскага стану.

матрылака́льны

(ад лац. mater, -tris = маці + лакальны);

м. шлюб — пашыраны пры матрыярхаце звычай пражывання мужа і жонкі ў абшчыне жонкі.

матрыліне́йны

(ад лац. mater, -tris = маці + лінія)

заснаваны на сваяцтве па мацярынскай, жаночай лініі (напр. м. род).

матрыманіе́льны

(лац. matrimonialis)

які мае адносіны да шлюбу, шлюбны.

ма́трыца

(ням. Matrize, ад лац. matrix, -icis = маці)

1) форма (штамп​¹) для адліўкі друкарскіх літар, стэрэатыпаў, для штампоўкі розных вырабаў;

2) табліца матэматычных велічынь, размешчаных у выглядзе прамавугольнай схемы.

матрыярха́т

(ням. Matriarchat, ад лац. mater, -tris = маці + гр. arche = улада)

перыяд у развіцці першабытнаабшчыннага ладу, на працягу якога жанчына адыгрывала кіруючую ролю ў гаспадарчым і грамадскім жыцці.

матуа́р

(фр. matoir)

інструмент для гравіравання, чакан.