Verbum

ма́ршал

(рус. маршал < фр. maréchal, ад ст.-в.-ням. marahscalc = канюшы)

воінскае званне, вышэйшае за генеральскае.

марша́лак

(польск. marszałek < чэш. maršalek, ад ст.-в.-ням. marahscalc = канюшы)

1) вышэйшая службовая асоба ў Вялікім княстве Літоўскім і ў феадальнай Польшчы;

2) старшыня сейму ў Рэспубліцы Польшча.

марша́нцыя

(н.-лац. marchantia)

пячоначны мох сям. маршанцыевых, які трапляецца на нізінных балотах, па берагах лясных рэчак, ручаёў і інш.

маршру́т

(ням. Marschrute, ад фр. marche = хадзьба + route = шлях, дарога)

загадзя вызначаны шлях руху (людзей, войск, паяздоў, самалётаў і г.д.).

маршрутыза́цыя

(ад маршрут)

арганізацыя грузавых перавозак маршрутнымі паяздамі.

ма́ршы

(ням. Marschen)

паласа нізінных марскіх узбярэжжаў, якая затопліваецца затапляецца толькі ў перыяд найбольш высокіх прыліваў.

маршырава́ць

(ням. marschieren)

1) хадзіць, ісці маршам;

2) ісці мерным шагам, па-ваеннаму.

марш-мане́ўр

(фр. marchemanoeuvre)

перамяшчэнне вялікіх вайсковых злучэнняў на тэатры ваенных дзеянняў з мэтай перагрупоўкі сіл.

марыён

[лац. (mor)morion]

мінерал класа сілікатаў, чорная разнавіднасць кварцу, выкарыстоўваецца ў радыё- і электратэхніцы.

мары́мба

(ісп. marimba, з афр.)

1) афрыканскі ўдарны музычны інструмент, разнавіднасць ксілафона;

2) язычковы шчыпковы музычны інструмент, пашыраны ў Конга і Усх. Афрыцы.