Verbum

айкіні́т

(ад англ. Aykin = прозвішча англ. геолага)

рэдкасны мінерал класа сульфасолей свінцова-шэрага колеру з металічным бляскам.

айко́нім

(ад гр. oikos = жыллё + onyma = імя)

лінгв. уласная назва населенага пункта.

айкуме́на

(гр. oikumene = уся зямля, ад oikeo = насяляю)

тэрыторыя зямнога шара, населеная людзьмі.

айла́нт

(н.-лац. ailanthus, ад малайск. ajlant)

дрэва сям. сімарубавых, пашыранае пераважна ў Кітаі, Індыі, Аўстраліі, лісце якога скормліваюць гусеніцам шаўкапрада.

айма́к

(манг. ajmak)

1) род, племя ў манголаў і цюркскіх народаў;

2) буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Манголіі;

3) мясцовая назва раёна ў Бураціі і на Алтаі.

айнахо́я

(ад гр. oinos = віно + cheo = лью)

старажытнагрэчаскі гліняны або металічны збан для віна.

айра́н

(цюрк. ajran)

малочны прахаладжальны напітак, распаўсюджаны ў Сібіры, Казахстане, Сярэд. Азіі і на Каўказе.

айршы́ры

(англ. Ayrshire = назва графства ў Шатландыі)

малочная парода кароў, выведзеная ў Шатландыі.

а́йсберг

(англ. iceberg, ад ice = лёд + berg = гара)

вялікі масіў мацерыковага або шэльфавага лёду, які плавае ў акіяне, моры або ляжыць на мелі.

а́йсінг

(англ. icing)

пракід шайбы праз усе зоны пры гульні ў хакей.