Verbum

азу́р

(фр. azur = блакіт, ад ар. lâzavard = сіні камень)

сіні фарбавальнік, які атрымліваюць з метыленавай сінькі; выкарыстоўваецца ў мікраскапічнай тэхніцы пры даследаванні крыві, мікраарганізмаў.

азуры́т

(ад фр. azur = блакіт, ад ар. läzavard = сіні камень)

мінерал класа карбанатаў блакітнага або сіняга колеру; медная руда.

Аі́д

(гр. Aides = імя бога падземнага свету ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

царства мёртвых, апраметная.

аідыёпс

(н.-лац. oidiopsis)

недасканалы грыб сям. маніліевых, які паразітуе на лісці флёксаў і іншых раслін.

аі́дыум

(лац. oidium, ад гр. oidion = яечка)

грыбная хвароба вінаграду, якая характарызуецца ўтварэннем на ўсіх надземных органах расліны шаравата-белага налёту.

аі́л

(цюрк. ail)

1) пасёлак качавога тыпу ў кіргізаў і алтайцаў у мінулым;

2) сельская адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Кыргызстане;

3) качавая сямейная група ў мангольскіх народаў.

аістапо́ды

(н.-лац. aistopoda)

атрад выкапнёвых земнаводных, якія лічацца зыходнымі формамі сучасных атрадаў хвастатых і бязногіх земнаводных; вымерлі ў пермскім перыядзе.

айва́

(цюрк. ajva)

пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае пераважна на Каўказе, у Іране, Сярэд. Азіі, а таксама падобны на яблык плод гэтага дрэва, цвёрды, даўкі на смак; на Беларусі вырошчваецца аматарамі.

айкані́міка

(ад гр. oikos = жыллё + onyma = імя)

раздзел тапанімікі, які вывучае айконімы.

айкані́мія

(ад гр. oikos = жыллё + onyma = імя)

сукупнасць айконімау пэўнай тэрыторыі.