Verbum

філёбіус

(н.-лац. phyllobius)

жук сям. даўганосікаў; пашкоджвае пладовыя і лясныя дрэвы і кусты; даўганосік ліставы.

філёнга

(ням. Fullung)

1) тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную, паркетную або іншую раму;

2) вузкая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.

філёр

(фр. fileur, ад filer = выследжваць)

тайны паліцэйскі агент, сышчык, шпік.

філігранагра́фія

(ад філігрань + -графія)

раздзел палеаграфіі, які вывучае вадзяныя знакі на паперы для вызначэння сапраўднасці гістарычных дакументаў і іх датавання.

філігранало́гія

(ад філігрань + -логія)

дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае гісторыю паперы і вадзяных знакаў на ёй.

філігра́нны

(ад філігрань)

1) зроблены ў выглядзе філіграні або які мае на сабе філігрань (напр. ф-ая папера);

2) перан. вельмі дакладны, да самых дробязей прадуманы, старанна і тонка выкананы.

філігра́нь

(фр. filigrane, ад іт. filigrano)

1) вадзяны знак на паперы;

2) ювелірны выраб з тонкага дроту накшталт карункаў.

філікалёз

(ад н.-лац. filicollis)

глісная хвароба свойскіх і дзікіх вадаплаўных птушак, якая выклікаецца паразітычным скрэбенем філіколісам.

філі́піка

(гр. philippika, ад Philipp + імя македонскага цара, супраць якога выступаў з прамовамі старажытнагрэчаскі аратар Дэмасфен)

перан. гнеўнае выкрывальнае выступленне супраць каго-н.

філі́раваць

(фр. filer = цягнуць)

1) пры спяванні або ігры на музычным інструменце цягнуць гук, паступова ўзмацняючы яго, а затым аслабляючы, зводзіць на нішто;

2) падстрыгаць, слізгаючы лязом раскрытых нажніцаў па валасах у напрамку ад канцоў да каранёў.