Verbum

матэрыя́л

(лац. materialis = прадметны)

1) рэчыва, сыравіна, з якіх вырабляецца, будуецца што-н. або якія прымяняюцца для пэўнай мэты (напр. будаўнічы м., перавязачны м.);

2) розныя звесткі, якія служаць асновай або доказам чаго-н. (напр. ілюстрацыйны м.);

3) тое, што і матэрыя 3.

матэрыялізава́ць

(фр. matérialiser, ад лац. materialis = рэчыўны)

увасабляць што-н. у канкрэтныя, рэчыўныя формы.

матэрыяліза́цыя

(фр. materialisation, ад лац. materialis = рэчыўны)

увасабленне чаго-н. у матэрыяльную, рэчыўную форму.

матэрыялі́зм

(фр. matérialisme, ад лац. materialis = рэчыўны)

1) філасофскі кірунак, процілеглы ідэалізму 1, які сцвярджае першаснасць матэрыі ў адносінах да свядомасці, мыслення, незалежнасць яе існавання ад людзей і яе пазнавальнасць;

2) перан. адносіны да рэчаіснасці з пункту погляду выгады для сябе, карыслівасць.

матэрыялі́ст

(фр. matérialiste, ад лац. materialis = рэчыўны)

1) паслядоўнік філасофскага матэрыялізму;

2) перан. асоба, якая падыходзіць да ўсяго з пункту погляду матэрыяльных выгад для сябе.

матэрыялісты́чны

(ад матэрыяліст)

1) які грунтуецца на ідэях матэрыялізму, уласцівы яму;

2) вузка практычны.

матэрыя́льны

(лац. materialis = прадметны)

1) рэчыўны, рэальны, які існуе незалежна ад нашай свядомасці (напр. м. свет);

2) звязаны з маёмасцю, сродкамі для існавання (напр. м-ая зацікаўленасць).

матэ́т

(фр. motet, ад mot = слова)

твор вакальнай або вакальна-інструментальнай шматгалосай музыкі.