Verbum

маркгра́ф

(ням. Markgraf)

правіцель пагранічнай адміністрацыйнай акругі (маркі​³) у сярэдневяковай Германіі, а пазней тытул некаторых князёў у Германіі, Францыі, Італіі, Іспаніі.

маркетры́

(фр. marqueterie)

інкрустацыя па дрэве з кавалачкаў металу, розных парод дрэва, слановай косці і іншых матэрыялаў; від мазаікі.

марке́тынг

(англ. marketing = гандаль, продаж)

арганізацыя вытворчасці і збыту прадукцыі на аснове вынікаў інтэнсіўнага вывучэння і прагназіравання попыту, цэн, шырокага выкарыстання рэкламы і стымулявання вытворчасці, прымяненне сучасных спосабаў захавання і транспарціроўкі тавараў, тэхнічнага і іншага абслугоўвання спажыўцоў.

маркёр

(фр. marqueur)

1) асоба, якая абслугоўвае більярд і вядзе падлік ачкоў пры більярднай гульні;

2) прыстасаванне ў сеялцы, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя разоркі ці радкі.

маркі́з

(фр. marquis)

дваранскі тытул, сярэдні паміж графам і герцагам, у краінах Зах. Еўропы.

маркі́за

(фр. marquise)

1) жонка або дачка маркіза;

2) навес над акном, дзвярамі, балконам для засцярогі ад сонца;

3) штора на акно або дзверы, якая апускаецца зверху ўніз.

маркізе́т

(фр. marquisette)

празрыстая баваўняная або шаўковая тканіна з тонкай кручанай пражы.

маркірава́ць

(фр. marquer = адзначаць)

1) ставіць кляймо, марку на якім-н. тавары, вырабе;

2) праводзіць маркёрам 2 разоркі або радкі для пасадкі ці пасеву чаго-н.;

3) адзначаць біткі пры гульні ў карты або ачкі пры гульні ў більярд.

маркіта́нт

(ням. Marketender, ад іт. marcantante = гандляр)

дробны гандляр харчовымі прыпасамі і рэчамі салдацкага ўжытку, які суправаджаў армію ў 18—19 ст.

марксі́зм

[ад ням. K. Marks = прозвішча заснавальніка вучэння (1818—1883]

вучэнне аб агульных законах развіцця прыроды і грамадства, шляхах пераходу чалавецтва ад класавага да бяскласавага грамадства, ад капіталізму да камунізму, заснавальнікамі якога былі К. Маркс і Ф. Энгельс.