Verbum

манатані́зм

(ад мана- + гр. tonos = тон)

лінгв. адсутнасць меладычнай карэляцыі ў гукавой сістэме мовы.

манатані́чны

(ад мана- + танічны)

лінгв. які не выкарыстоўвае меладычных адрозненняў для проціпастаўлення марфем і слоў (напр. беларуская мова).

манато́нны

(ад гр. monotonos = які мае аднолькавае гучанне)

1) аднастайны па тону, інтанацыі (напр. м. спеў);

2) перан. надакучлівы, нудны (напр. м-ае жыццё).

манатры́хі

(ад мана- + гр. thriks, -ichos = волас)

бактэрыі з адным палярна размешчаным жгуцікам.

манаты́п

(ад мана- + -тыгі)

друкарская наборная машына, якая адлівае набор асобнымі літарамі.

манаты́пія

(ад мана- + -тыпія)

від друкаванай графікі, у якім алейныя фарбы ад рукі пераносяцца на ідэальна гладкую паверхню металічнай друкарскай формы.

манафа́гі

(ад мана- + фагі)

жывёлы, якія харчуюцца толькі адным відам корму (напр. тутавы шаўкапрад); параўн. паліфагі, стэнафагі.

манафа́гія

(ад мана- + -фагія)

крайняя ступень ежавай спецыялізацыі, існаванне жывёлы (манафага) за кошт толькі пэўнага віду корму.

манафо́бія

(ад мана- + -фобія)

псіхічны стан, пры якім чалавек баіцца застацца адзін.

манафо́та

(ад мана- + фота)

фотанаборная машына, пабудаваная па прынцыпу манатыпа.