Verbum

веле́нь

(фр. vélin)

лепшы сорт пергаменту з цялячай скуры.

ве́лігер

(лац. veliger)

лічынка многіх марскіх малюскаў.

велінгто́нія

[ад англ. A. Wellington = прозвішча англ. свяшчэнніка (1769—1852)]

тое, што і секвоядэндрон.

велі́ты

(лац. velites)

лёгкаўзброеныя пехацінцы ў Стараж. Рыме.

ве́лум

(лац. velum = парус)

орган руху і захоплівання ежы ў гідрамедуз, сіфанафор і лічынак многіх марскіх малюскаў.

вельбо́т

(англ. whale-boat)

лёгкая вёславая шлюпка з вострымі носам і кармой, якая выкарыстоўваецца на марскіх промыслах.

вельве́т

(англ. velvet = аксаміт)

баваўняная ці сінтэтычная тканіна з густым ворсам, падобная на аксаміт.

вельвеці́н

(ад англ. velvet = аксаміт)

мяккая баваўняная тканіна, падобная на вельвет, з якой шыюць спартыўнае адзенне.

вельві́чыя

[н.-лац. welwitschia, ад ням. F. Welwitsch = прозвішча аўстр. батаніка (1806—1872)]

дрэва-карлік сям. вельвічыевых з двума лістамі даўжынёй да 3 м на кароткім тоўстым ствале, пашыранае ў Паўд. Афрыцы.

вельзеву́л

(ст.-яўр. Beel-zebul)

кніжн. валадар пекла, чорт, д’ябал.