Verbum

адэ́пт

(лац. adeptus = які дасягнуў)

1) чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты;

2) заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якой-н. ідэі, вучэння.

адэрмі́н

(ад а- + гр. derma = скура)

вітамін B6, які змяшчаецца ў дражджах, пшанічных і рысавых высеўках.

ад’ю́нкт

(лац. adiunctus = далучаны)

1) асоба, якая праходзіць навуковую стажыроўку; памочнік кіраўніка кафедры, прафесара, акадэміка ў некаторых краінах Зах. Еўропы і ў Расіі;

2) афіцэр, які займаецца ў ад’юнктуры.

ад’юнкту́ра

(ад ад’юнкт)

адна з асноўных формаў падрыхтоўкі навуковых і навукова-педагагічных кадраў у ВНУ і навукова-даследчых установах узброеных сіл некаторых краін СНД.

ад’юста́ж

(ням. Adjustage, ад фр. ajustage)

участак пракатнага цэха з машынамі і механізмамі, пры дапамозе якіх апрацоўваюць і рыхтуюць да плаўкі пракатны метал.

ад’юта́нт

(ням. Adjutant, ад лац. adiutans, -ntis = памочнік)

1) ваеннаслужачы пры камандзіры для выканання службовых даручэнняў;

2) афіцэр, адказны за справаводства ў штабах дарэвалюцыйнай рускай арміі;

3) прыдворны ваенны чын у свіце манарха (генерал-а., флігель-а.).

ае́р

(тур. agyr)

травяністая расліна сям. ароннікавых з доўгім мечападобным лісцем і тоўстым паўзучым карэнішчам, пашыраная ва ўмераных і субтрапічных зонах па берагах вадаёмаў.

ажа́н

[рус. ажан, ад фр. agent (de police)]

паліцэйскі чын у Францыі.

ажу́р​¹

(фр. ajour = скразны, ажурны)

1) негустое, скразное вязанне, вышыванне, разьба і інш.;

2) лёгкая празрыстая тканіна.

ажу́р​²

(фр. àjour = на сённяшні дзень)

выкананне бухгалтарскіх запісаў у дзень правядзення гаспадарчых аперацый;

перан. усё ў ажуры — усё як трэба.