Verbum

плаке́тка

(фр. plaquette)

1) твор медальернага мастацтва, медаль прамавугольнай ці блізкай да прамавугольнай формы;

2) пласцінка з рэльефным адбіткам, якая ўжываецца для ўпрыгожання мэблі.

плакірава́ць

(фр. plaquer = накладваць, пакрываць)

1) пакрываць металічную паверхню тонкім слоем іншага металу, устойлівага супраць карозіі, больш Прыгожага і інш.;

2) абліцоўваць вырабы з простага дрэва тонкай фанерай з каштоўных парод дрэва;

3) абкладваць дзёрнам земляныя насыпы, адкосы, каб засцерагчы іх ад размывання вадой.

плако́р

(ад гр. plaks, -akos = раўніна)

плоская або слабанахільная водападзельная тэрыторыя.

плако́рны

(ад плакор);

п-ая расліннасць — расліннасць, характэрная для выраўненых водападзельных тэрыторый у Еўропе.

пламбава́ць

(польск. plombować, ад фр. plomber)

1) запячатваць што-н. пломбай (напр. п. вагон);

2) класці пломбу (напр. п. зуб).

пламбі́р

(фр. plombires)

высокагатунковае марожанае з арэхамі, ягадамі або шакаладам.

план

(лац. planum = плоскасць)

1) чарцёж якой-н. мясцовасці, будынка, прадмета (напр. тапаграфічны п., п. горада, п. школы);

2) загадзя намечаная праграма мерапрыемстваў, выканання пэўнай работы (напр. пяцігадовы п.);

3) задума, праект, асноўныя рысы якой-н. работы (напр. п. даклада);

4) пэўны парадак, паслядоўнасць чаго-н. (напр. п. урока);

5) размяшчэнне чаго-н. у перспектыве;

6) спосаб разгляду чаго-н., пункт гледжання (у тэарэтычным плане).

-план

(лац. planum = плоскасць)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «крыло», «лятальны апарат».

плана́рны

(англ. planar = плоскі);

п-ая тэхналогія — высокавытворчы метад групавога вырабу паўправадніковых прыбораў і інтэгральных мікрасістэм.

планге́рд

(ням. Planherd)

стол з рухомай паверхняй, дзе ўзбагачаюць дробназярністы рудны матэрыял.