Verbum

ад’екты́ўны

(лац. adiectivum)

лінгв. прыметнікавы.

а́дзіці

(санскр. aditi = бязмежжа, сусвет)

увасабленне жаночага пачатку ў старажытнаіндыйскай міфалогіі.

адзюльтэ́р

(фр. adultère, ад лац. adulterium)

сямейная нявернасць, здрада.

адміністрава́ць

(лац. admimstrare)

1) кіраваць, загадваць; кіраваць бюракратычна, падмяняючы канкрэтнае кіраўніцтва загадамі і распараджэннямі.

адміністра́тар

(лац. administrator = распарадчык, кіраўнік)

1) службовая асоба, якая кіруе прадпрыемствам, установай, арганізацыяй (напр. а. гасцініцы);

2) распарадчык (напр. а. выстаўкі).

адміністра́цыя

(лац. administratio = кіраванне)

1) кіроўны орган прадпрыемства, установы, арганізацыі, які нясе адказнасць за іх дзейнасць (напр. а. фабрыкі);

2) органы выканаўчай улады дзяржавы; урадавы апарат;

3) адказныя распарадчыкі (напр. а. выстаўкі).

адміра́л

(гал. admiraal, ад ар. amir al-bahr = уладар мора)

1) воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ў ваенна-марскім флоце;

2) матылёк сям. німфалідау з яркай, прыгожай афарбоўкай, які трапляецца на палянах, лугах, па берагах лясных ручаёў.

адміралце́йства

(ад адмірал)

1) міністэрства ваенна-марскога флоту ў Англіі;

2) цэнтр ваеннага караблебудавання ў царскай Расіі;

3) уст. тэрыторыя порту з верфямі, майстэрнямі і складамі для абслугоўвання ваенна-марскога флоту.

аднексі́т

(ад лац. adnexa = прыдаткі)

тое, што і сальпінгаафарыт.

адо́б, адо́ба

(ісп. adobe, ад ар. at-tub)

тое, што і саман.