Verbum

міф

(гр. mythos = паданне)

1) старажытнае народнае паданне пра легендарных герояў, багоў, пра паходжанне свету і з’яў прыроды;

2) перан. вымысел, выдумка.

міфало́гія

(гр. mythologia, ад mythos = паданне + logos = вучэнне)

1) сукупнасць міфаў якога-н. народа (напр. грэчаская м.);

2) навука, якая вывучае міфы.

міфама́н

(ад міф + ман)

чалавек, якому ўласціва міфаманія.

міфама́нія

(ад міф + манія)

анамальная схільнасць да выдумак, фантазіравання, апавядання неверагодных гісторый.

міфі́чны

(гр. mythikos)

1) звязаны з міфамі;

2) перан. авеяны паданнямі, легендарны; казачны.

міфо́лаг

(ад міф + -лаг)

спецыяліст у галіне міфалогіі.

-міцын

(ад гр. mykes = грыб)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «грыбковы».

міцэ́лій

(ад гр. mykes = грыб)

вегетатыўнае цела грыбоў, якое складаецца з адна- ці шматколерных тонкіх нітак (гіфаў); грыбніца.

мі́цэліс

(н.-лац. mycelis)

травяністая расліна сям. складанакветных з тонкім лісцем і бледна-жоўтымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў Еўропе, Малой Азіі, Паўн. Амерыцы.

міцэ́лы

(н.-лац. micella, ад лац. mica = крошка, крупінка)

вельмі дробныя крышталічныя часцінкі ў складзе калоіднага рэчыва.