Verbum

макле́я

(н.-лац. macleya)

травяністая расліна сям. макавых з сэрцападобным лісцем і дробнымі белавата-ружовымі кветкамі ў мяцёлцы, пашыраная ў Кітаі, Японіі, трапічнай Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная; баконія.

маклю́ра

(н.-лац. maclura, ад Maclur = прозвішча амер. вучонага)

дрэва сям. тутавых, пашыранае ў Паўн. Амерыцы; дае аранжавую фарбу; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

мако́ма

(н.-лац. macoma)

марскі двухстворкавы малюск, які пашыраны ў халодных і ўмераных водах; з’яўляецца ежай для рыб, крабаў.

макра-

(гр. makros = вялікі)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «вялікі», «буйны», «які адносіцца да вялікіх памераў, велічынь».

макрабіётыка

(ад макра- + гр. biotikos = які датычыць жыцця)

навука аб спосабах прадаўжэння жыцця.

макрагаметацы́ты

(ад макрагаметы + -цыты)

няспелыя жаночыя палавыя асобіны спаравікоў, якія развіваюцца ў макрагамегы (параўн. макрагематацыты).

макрагаме́ты

(ад макра- + гамета)

жаночыя палавыя клеткі або асобіны ў прасцейшых, звычайна нерухомыя і больш буйныя, чым мужчынскія (параўн. мікрагаметы).

макраглі́я

(ад макра- + гр. glia = клей)

адзін з відаў нервовай тканкі жывёльных арганізмаў, састаўная частка нейрагліі; выконвае апорную і харчавальную функцыі (параўн. мікраглія).

макрагра́фія

(ад макра- + -графія)

даследаванне паверхні металу пры дапамозе фатаграфій або малюнкаў.

макракантарынхо́з

(ад макракантарынхус)

глісная хвароба свіней і драпежных звяроў, якая выклікаецца паразітычнымі чарвямі з роду макракантарынхус.