Verbum

аўтаты́пія

(ад аўта- + -тыпія)

паліграфічны спосаб узнаўлення паўтонавых і шматколерных адлюстраванняў (малюнкаў, фотаздымкаў) сродкамі высокага друку.

аўтафазіро́ўка

(ад аўта- + фаза)

аўтаматычнае падключэнне частаты абарочвання часціцы ў паскаральніку да частаты паскараючага электрычнага поля, якое забяспечвае паскарэнне электронаў, пратонаў і іншых зараджаных часціц.

аўтаферты́льнасць

(ад аўта- + лац. fertilis = урадлівы)

здольнасць раслін даваць пры самаапыленні нармальнае насенне.

аўтафілі́я

(ад аўта- + -філія)

уст. самалюбаванне.

аўтафрэта́ж

(ад аўта- + фр. frettage = змацаванне абручамі)

змацненне гарматных ствалоў напрасоўваннем на іх кольцаў.

аўтахары́я

(ад аўта- + -харыя)

распаўсюджанне насення і спораў пры дапамозе прыстасаванняў самой расліны, без уздзеяння знешніх фактараў (напр. у фасолі лопае стручок).

аўтахо́ры

(ад аўта- + гр. choreo = прасоўваюся)

расліны, якія распаўсюджваюцца без уздзеяння знешніх фактараў.

аўтахро́м

(ад аўта- + хром)

фотапласцінка для каляровага здымка.

аўтахто́нны

(гр. autochthon)

які ўзнік, зарадзіўся на месцы сучаснага знаходжання (напр. а-ыя арганізмы).

аўтахто́ны

(гр. autochthon = мясцовы, карэнны)

1) жывёлы або расліны, якія ўзніклі ў працэсе эвалюцыі ў той жа мясцовасці, у якой жывуць і зараз (параўн. алахтоны 1);

2) тое, што і абарыгены Г, 3) горныя пароды, выходныя матэрыялы якіх выніклі на месцы іх утварэння.