Verbum

мініяцюрыза́цыя

(ад мініяцюра)

змяншэнне памераў, вагі прыбораў, устройстваў і інш.

мініяцюры́ст

(фр. miniaturiste, ад лац. minium = кінавар, сурык)

1) мастак, які малюе мініяцюры;

2) аўтар кароткіх літаратурных або музычных твораў (мініяцюр 3).

мі́ні-футбо́л

(ад міні + футбол)

гульня ў футбол у закрытым памяшканні пры зменшаных памерах поля, колькасці гульцоў.

міно́га

(польск. Minog, ад с.-в.-ням. niunouge)

рыбападобная жывёла сям. міногавых, якая сваёй формай нагадвае вугра; з’яўляецца аб’ектам промыслу.

міно́р

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) музычны лад, у аснове якога ляжыць малое (мінорнае) трохгучча, мае цёмную афарбоўку гучання (проціл. мажор);

2) перан. сумны, прыгнечаны настрой.

міно́рны

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) муз. які адносіцца да мінору 1;

2) перан. сумны, журботны.

мінта́й

(в’етн. mintaj)

мелкаводная рыба сям. трасковых, якая водзіцца ў паўночнай частцы Ціхага акіяна; з’яўляецца аб’ектам промыслу.

мі́нус

(лац. minus = менш)

1) знак адымання або адмоўнай велічыні ў выглядзе гарызантальнай рыскі;

2) перан. пра што-н. дрэннае, адмоўнае (напр. мінусы ў рабоце).

міну́скулы

(лац. minusculus = маленькі)

малыя літары старажытных лацінскай і грэчаскай пісьменнасцей (проціл. маюскулы).

міну́та

(польск. minuta, ад лац. minuta = паменшаная, малая)

1) адзінка часу, роўная 1/60 гадзіны;

2) які-н. кароткі прамежак часу (напр. м. цярпення);

3) адзінка вымярэння вугла і дугі, роўная 1/60 градуса 1.