Verbum

мініміза́цыя

(ад лац. minimus = найменшы)

давядзенне чаго-н. да найменшага памеру.

мі́німум

(лац. minimum)

1) найменшая велічыня, найменшая колькасць, самая нізкая ступень чаго-н. (параўн. максімум 1);

2) сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой-н. галіне (напр. тэхнічны м., кандыдацкі м.);

3) мат. найменшае значэнне функцыі ў параўнанні з яе значэннямі ва ўсіх дастаткова блізкіх пунктах.

міні́раваць

(ням. minieren, ад фр. miner)

закладваць міну (міны), ставіць мінную загароду.

міні́стр

(фр. ministre, ад лац. minister = слуга)

член урада, які ўзначальвае міністэрства (напр. м. адукацыі, м. прамысловасці).

міністэ́рства

(фр. ministère, ад лац. ministrare = служыць, кіраваць)

цэнтральная ўрадавая ўстанова, якая кіруе асобнай галіной гаспадаркі або грамадскай дзейнасці і ўзначальваецца міністрам.

міністэрыялі́зм

(фр. ministérialisme)

1) бюракратызацыя дзяржаўнага выканаўчага апарата;

2) тое, што і мільеранізм.

міністэрыя́лы

(с.-лац. ministeriales, ад лац. ministerium = служба, пасада)

слугі караля або буйнога феадала ў сярэдневяковай Зах. Еўропе, якія выконвалі прыдворную, гаспадарчую і ваенную функцыю.

мінітме́н

(англ. minute-man)

1) салдат народнай міліцыі ў час вайны Паўн. Амерыкі з Англіяй за незалежнасць у 1775—1783 гг.;

2) член адной з прафашысцкіх арганізацый у ЗША.

мініяцю́ра

(іт. miniatura, ад лац. minium = кінавар, сурык)

1) каляровы малюнак або размаляваная загалоўная літара ў старажытных рукапісах, кнігах;

2) невялікая карціна або партрэт тонкай работы на паперы, метале, фарфоры і інш.;

3) мастацкі твор малой формы (напр. літаратурная м., вакальная м.);

4) перан. што-н. вельмі маленькае.

мініяцю́рны

(ад мініяцюра)

1) які мае адносіны да мініяцюры;

2) перан. маленькі і вытанчаны.