Verbum

агна́ты​¹

(лац. agnatus = сваяк па бацьку)

1) члены старажытнарымскай сям’і, якія паходзілі па мужчынскай лініі ад аднаго родапачынальніка, а таксама тыя, якія ўваходзілі ў сям’ю пры ўсынаўленні або шлюбе (параўн. кагнаты);

2) кроўныя сваякі-мужчыны германскай сям’і, звязаныя паходжаннем па мужчынскай лініі.

агна́ты​²

(н.-лац. agnatha, ад гр. a- = не + gnathos = сківіца)

надклас ніжэйшых пазваночных жывёл; прымітыўныя рыбападобныя марскія і прэснаводныя арганізмы без сківіц і парных канечнасцей; бяссківічныя.

агно́зія

(гр. agnosia = няведанне)

парушэнне працэсаў распазнавання прадметаў, з’яў у выніку паражэння кары галаўнога мозга.

агно́стык

(ад гр. agnostos = невядомы)

прыхільнік агнастыцызму.

аго́гіка

(ад гр. agoge = адвод, вынас)

адхіленне і змены ў тэмпе выканання музычнага твора для ўзмацнення мастацкай выразнасці.

аго́н

(гр. agon)

спаборніцтва, у тым ліку і музычнае (у спевах, ігры на кіфары), якое арганізоўвалася ў час урачыстых гульняў у Стараж. Грэцыі.

аго́нія

(с.-лац. agoma, ад гр. agonia = трывога)

1) перадсмяротныя пакуты, кананне;

2) перан. заняпад, дажыванне чаго-н.

аго́ра

(гр. agora)

гандлёвы пляц і месца народных сходаў у старажытнагрэчаскіх гарадах.

агра-

(гр. agros = поле)

першая састаўная частка складанаскарочаных слоў, якая адпавядае паняццю «агранамічны».

аграба́за

(ад агра- + база)

апорны пункт для забеспячэння і абслугоўвання агранамічных патрэб.