Verbum

астэагра́фія

(ад астэа- + -графія)

апісанне касцей шкілета.

астэадысплазі́я

(ад астэа + дысплазія)

прыроджанае парушэнне развіцця касцей, якое суправаджаецца іх дэфармацыяй у сувязі з замяшчэннем касцявой тканкі храстковай або фібрознай.

астэадыстрафі́я

(ад астэа + дыстрафія)

змены ў касцявой тканцы ў выніку парушэння ўнутрыкасцявога абмену рэчываў.

астэакла́сты

(ад астэа- + гр. klasis = зламанне)

клетачныя ўтварэнні, якія пры развіцці касцявой тканкі ўдзельнічаюць ў рассысанні асноўнага рэчыва косці.

астэало́гія

(ад астэа- + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае форму і структуру касцей ва ўзаемасувязі з іх функцыяй.

астэамаля́цыя

(ад астэа- + гр. malakia = мяккасць)

размякчэнне і дэфармацыя касцей у выніку збяднення арганізма солямі кальцыю, фосфарнай кіслаты і вітамінамі.

астэаміэлі́т

(ад астэа- + міэліт)

запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

астэапаро́з

(ад астэа- + гр. poros = адтуліна, пора)

разрэджванне касцявога рэчыва пасля пераломаў, пры розных захворваннях.

астэапла́стыка

(ад астэа + -пластыка)

аперацыя па перасадцы касцявой тканкі, каб выправіць дэфекты косці.

астэасарко́ма

(ад астэа- + саркома)

саркома касцей жывёл і чалавека.