Verbum

астро́іда

(ад астра- + гр. eidos = выгляд)

мат. плоская крывая, якая апісваецца пунктам акружнасці, што з сярэдзіны датыкаецца да нерухомай акружнасці з радыусам, большым у чатыры разы, і коціцца па ёй без слізгання.

астро́лаг

(лац. astrologus)

той, хто займаецца астралогіяй, варожыць па зорках.

астыгма́т

(ад а- + гр. stigma, -atos = кропка)

фатаграфічны аб’ектыў, у якім не выпраўлены астыгматызм.

астыгматы́зм

(ад а- + гр. stigma, -atos = кропка)

недахоп аптычнай сістэмы або праламляльнай здольнасці вока, які выяўляецца ў тым, што прамяні, выйшаўшы з аднаго пункта, не збіраюцца ў адным фокусе і адбітак атрымліваецца расплывісты.

асты́льба

(н.-лац. astilbe, ад гр. a- = не + stilbo = ззяю)

травяністая расліна сям. каменяломнікавых з белымі, ружовымі, чырвонымі або фіялетавымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ва Усх. Азіі і Паўн. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

астына́та

(іт. ostinato = упарты)

муз. меладычная або рытмічная фраза, якая многа разоў запар паўтараецца.

асты́т

(ад гр. osteon = косць)

мед. запаленне касцявой тканкі.

астэа-

(гр. osteon = косць)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «косць», «касцявы».

астэаартапатало́гія

(ад астэа- + гр. arthron = сустаў + паталогія)

раздзел медыцыны, які вывучае паталагічныя змены ў касцях і суставах.

астэабла́сты

(ад астэа- + -бласты)

клеткі, якія ўдзельнічаюць у будове касцявой тканкі.