Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

астрані́м

(ад астра- + гр. onyma = імя)

псеўданім у выглядзе якіх-н. друкарскіх знакаў, напр. зорачак.

астрано́м

(лац. astronomus, ад гр. astronomos = звязаны з назіраннямі над зоркамі)

спецыяліст у галіне астраноміі.

астрано́мія

(гр. astronomia, ад astron = зорка + nomos = закон)

навука пра нябесныя целы, пра Сусвет.

астра́нцыя

(н.-лац. astrantia)

травяністая расліна сям. парасонавых з доўгачаранковым лісцем і белымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ў Еўропе і Малой Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная, лекавая, меданосная.

астрапалярыме́трыя

(ад астра- + палярыметрыя)

раздзел астрафізікі, які вывучае паводле ступені палярызацыі святла нябесных свяціл фізічную прыроду іх выпрамянення, склад і шчыльнасць міжзорнага асяроддзя, атмасферы планет і інш.

астрапу́нкты

(ад астра- + пункт)

апорныя пункты геадэзічнай сеткі, геаграфічныя каардынаты якіх вызначаны астранамічнымі метадамі.

астраспектраскапі́я

(ад астра- + спектраскапія)

раздзел астрафізікі, які займаецца даследаваннем спектраў астранамічных аб’ектаў.

астраспектраско́п

(ад астра- + спектраскоп)

прыстасаванне для назірання над спектрамі нябесных свяціл.

астраспектрафотаме́трыя

(ад астра- + спектрафотаметрыя)

раздзел практычнай астрафізікі, звязаны з вывучэннем размеркавання энергіі ў спектрах нябесных цел.

астраспектро́граф

(ад астра- + спектрограф)

прыбор для фатаграфавання спектраў нябесных свяціл.