Verbum

мінда́ль

(рус. миндаль, ад гр. amygdalon)

дрэвавая або кустовая расліна сям. ружакветных з простым лісцем і адзіночнымі белымі або ружовымі кветкамі, а таксама плады гэтай расліны ў выглядзе арэхаў авальнай формы; пашырана пераважна ў субтрошках, на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

мінезі́нгеры

(ням. Minnesinger, ад Minne = каханне + Singer = пясняр)

сярэдневяковыя нямецкія паэты-спевакі (12—13 ст.), якія перанялі традыцыі правансальскіх трубадураў, апявалі рыцарскую доблесць і служэнне каханай.

мінерагра́фія

(ад п.-лац. minera = руда + -графія)

метад мікраскапічнага вывучэння руд і мінералаў шляхам даследавання іх адпаліраванай паверхні (аншліфу).

мінера́л

(фр. mineral, ад с.-лац. minerale)

прыроднае рэчыва, звычайна цвёрдае, якое ўваходзіць у склад зямной кары.

мінералагра́фія

(ад мінерал + -графія)

навука, якая займаецца апісаннем мінералаў.

мінералакера́міка

(ад мінерал + кераміка)

цвёрды і зносаўстойлівы, гарачатрывалы і гарачаўстойлівы матэрыял з крышталітаў хімічных злучэнняў; выкарыстоўваецца на выраб рэзальнага інструменту, зносаўстойлівых дэталяў машын і інш.

мінералізава́ць

(фр. minéraliser; ад с.-лац. minerale = мінерал)

праводзіць мінералізацыю.

мінераліза́тар

(фр. minéralisateur, ад с.-лац. minerale = мінерал)

геал. рэчыва, якое садзейнічае крышталізацыі мінералаў.

мінераліза́цыя

(фр. minéralisation, ад с.-лац. minerale = мінерал)

1) ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы;

2) насычэнне грунту або вады мінеральнымі солямі.

мінералі́т

(ад мінерал + -літ)

азбеставы цэмент, які выкарыстоўваецца ў вырабе вогнетрывалых перакрыццяў, сходаў, падлогі.