Verbum

а́спідны

(ад гр. iaspis, -idos = яшма)

зроблены з аспіду​²;

а. сланец — тое, што і аспід​²

аспіды́стра

(н.-лац. aspidistra)

травяністая расліна сям. лілейных з шырокім лісцем, пашыраная ў Японіі, Кітаі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

аспі́дыум

(н.-лац. aspidium, ад гр. aspidion = маленькі шчыт)

назва некаторых папарацей.

аспіра́нт

(лац. aspirans, -ntis = які дамагаецца, імкнецца, шукае)

асоба, якая вучыцца ў аспірантуры.

аспіранту́ра

(ад аспірант)

1) форма падрыхтоўкі пры вышэйшых навучальных установах або навукова-даследчых установах выкладчыцкіх і навуковых кадраў;

2) час вучобы аспіранта.

аспіра́та

(н.-лац. aspiratus = ггрыдыхальны)

лінгв. прыдыхальны зычны гук.

аспіра́тар

(ад лац. aspirare = дзьмуць, выдыхаць)

1) прыбор, з дапамогай якога бяруць пробы паветра, газу, каб вызначыць іх хімічны састаў, запыленасць і інш.;

2) апарат для аспірацыі 1;

3) прыбор для аспірацыі 2.

аспіра́цыя

(лац. aspiratio = дыханне)

1) абяспыльванне вытворчых памяшканняў шляхам высысання пылу;

2) высысанне вадкасці або паветра з якой-н. хворай поласці цела.

аспіры́н

(фр. aspirine)

тое, што і ацэтылсаліцылавая кіслата (гл. ацэтылсаліцылавы).

аспіцы́лія

(н.-лац. aspicilia)

накіпны сумчаты лішайнік сям. аспіцыліевых, які расце на скалістых камяністых пародах, гранітных валунах, кары дрэў.