Verbum

а́рышт

(польск. areszt, ад с.-лац. arrestum)

1) узяцце пад варту, пазбаўленне волі, 2) забарона карыстацца якой-н. маёмасцю паводле рашэння судовых органаў.

арыштава́ць

(польск. aresztować, ад с.-лац. arrestare)

1) узяць пад варту, пазбавіць волі;

2) забараніць распараджацца чым-н. паводле рашэння судовых органаў (а. маёмасць).

а́рыя

(іт. агіа = песня)

вакальны твор для голасу ў суправаджэнні аркестра (звычайна частка оперы, араторыі ці кантаты).

арыяні́ды

(ад. гр. Orion = назва сузор’я ў экватарыяльнай частцы неба)

паток метэораў, радыянт якога знаходзіцца ў сузор’і Арыёна.

арыя́нін

(п.-лац. Arianus, ад Arius = імя свяшчэнніка з Александрыі)

прыхільнік арыянства.

арыя́нства

(ад арыянін)

плынь у хрысціянстве, заснаваная ў 4 ст свяшчэннікам Арыем з Александрыі; аспрэчвала афіцыйнае вучэнне царквы пра адзіную сутнасць тройцы.

арэагра́фія

(ад гр. Ares = імя бога вайны ў старажытнагрэчаскай міфалогіі + -графія)

раздзел планетнай астраноміі, які вывучае і апісвае паверхню Марса.

арэа́ды

(гр. Oreiades)

німфы гор у антычнай міфалогіі.

арэа́л

(лац. area = плошча, прастора)

1) прыродная зона распаўсюджання пэўнага віду раслін, жывёл;

2) вобласць распаўсюджання якой-н. з’явы, карысных выкапняў і г.д. (напр. а. еўрапеоіднай расы, лінгвістычны а.).

арэало́гія​¹

(ад арэал)

раздзел біягеаграфіі, які даследуе арэалы асобных таксонаў жывых арганізмаў.