Verbum

малакафа́уна

(ад гр. malakion = малюск + фауна)

сукупнасць відаў малюскаў пэўнай мясцовасці, краіны або геалагічнага перыяду.

малакафілі́я

(ад гр. malakion = малюск + -філія)

прыстасаванасць некаторых раслін да апылення пры дапамозе смаўжоў (малюскаў).

маламо́нас

(н.-лац. mallomonas)

аднаклетачная залацістая водарасць сям. маламанадавых, якая трапляецца ў чыстых халодных водах, балотах, канавах, сажалках, старыцах, азёрах, рэках; тыповы прадстаўнік планктону.

мала́сы

(фр. mollasses, ад лац. mollis = мяккі)

тоўшчы горных парод (кангламератаў, пясчанікаў, мергеляў, глін), якія адкладваюцца ў міжгорных упадзінах пры разбурэнні гор.

малаха́й

(тат. malachai)

1) шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам;

2) шырокі кафтан без пояса.

малахі́т

(гр. malachites, ад malache = мальва)

мінерал ярка-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца для дэкаратыўна-мастацкіх вырабаў.

малеі́н

(ад лац. malleus = сап)

прэпарат для алергічнай дыягностыкі сапу ў коней, аслоў, мулаў.

малеі́навы

(ад лац. malum = яблык)

звязаны з арганічнай кіслатой, якая ў форме бясколерных крышталёў выпрацоўваецца сінтэтычна і выкарыстоўваецца для сінтэзу розных хімічных злучэнняў.

мале́кула

(н.-лац. molecula, ад лац. moles = маса)

самая дробная часцінка рэчыва, якая захоўвае яго асноўныя хімічныя ўласцівасці.

малекуля́рны

(ад малекула)

які адносіцца да малекулы, звязаны з вывучэннем малекул (напр. м. рух, м-ая фізіка).