Verbum

апло́мб

(фр. aplomb = літар. раўнавага)

1) празмерная саманадзейнасць, самаўпэўненасць у паводзінах, у абыходжанні з кім-н.;

2) уменне захоўваць у танцы ўстойлівасць.

апно́э

(ад а- + гр. pnoe = дыханне)

часовая затрымка дыхальных рухаў у сувязі са збядненнем крыві вуглякіслым газам (параўн. дыспноэ).

апо́граф

(гр. apographon = копія)

1) копія арыгінала;

2) прыбор для капіравання малюнкаў.

апо́капа

(гр. apokope = адсячэнне)

лінгв. 1) адпадзенне аднаго або некалькіх гукаў у канцы слова (напр. «мо» замест «можа»);

2) утварэнне новых слоў шляхам скарачэння.

апо́крыфы

(гр. apokryphos = тайны)

1) творы іудзейскай і раннехрысціянскай літаратуры, забароненыя царквой, бо іх змест не поўнасцю супадаў з патрабаваннямі афіцыйнага веравызнання;

2) творы з няпэўным аўтарствам.

апо́рпій

(н.-лац. Aporpium)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на кары і гнілой драўніне вольхі, бярозы, таполі, вярбы і іншых лісцевых парод.

апо́рыя

(гр. aporia = непраходнасць)

супярэчнасць у меркаванні, якая здаецца непераадольнай.

апо́стал

(гр. apostolos = пасланец)

1) кожны з дванаццаці вучняў Хрыста, прапаведнікаў яго вучэння;

2) перан. заўзяты паслядоўнік якой-н. ідэі, вучэння;

3) хрысціянская богаслужэбная кніга, якая змяшчае частку Новага запавета і Апакаліпсіс.

апо́страф

(гр. apostrophos = звернуты ўбок, назад)

надрадковы знак у выглядзе коскі.

апо́сум

(індз. oposon)

невялікая жывёла сям. сумчатых пацукоў, якая водзіцца ў лясах Амерыкі.