Verbum

апістархі́ды

(н.-лац. opisthorchidae)

сямейства гельмінтаў класа трэматодаў, паразіты рыб, паўзуноў, птушак, млекакормячых і чалавека.

апістархо́з

(ад гр. opisthe = ззаду + orchos = шпалера)

глістовае захворванне жывёл і чалавека, якое выклікаецца паразітаваннем у печані, жоўцевым пузыры і падстраўнікавай залозе плоскіх чарвей.

апістасо́ма

(ад гр. opisthe = ззаду + сома)

наступны за прасомай задні аддзел цела хеліцэравых, часам называецца брушкам.

апітэрапі́я

(ад лац. apis = пчала + тэрапія)

выкарыстанне пчалінага яду на лекавыя мэты.

апіякрэ́я

(н.-лац. apiocrea)

сумчаты грыб сям. гіпаміцэтавых, які развіваецца на ядомых грыбах (баравіку, падасінавіку, падбярозавіку, махавіку) і лішайніках.

апіяцы́сціс

(н.-лац. apiocystis)

каланіяльная зялёная водарасць сям. тэтраспоравых, якая трапляецца на водных раслінах, адмерлым субстраце ў непраточных вадаёмах.

апладзі́раваць

(фр. applaudir)

пляскаць у далоні на знак прывітання або адабрэння.

апладысме́нты

(фр. applaudissements)

плясканне ў далоні на знак прывітання або адабрэння.

аплазі́я

(ад а- + гр. plasis = утварэнне, фармаванне)

прыроджаная адсутнасць якога-н. органа ў выніку парушэння працэсу закладкі і развіцця яго тканак (параўн. гіпаплазія, гіперплазія).

апланаспо́ры

(ад гр. aplanes = нерухомы + споры)

нерухомыя споры водарасцяў, якія служаць для бясполага размнажэння.