Verbum

варэ́к

(фр. varec)

выкінутыя на бераг марскія водарасці.

вар’ява́ць

(польск. wariować, ад лац. variare = змяняць, рабіць разнастайным)

1) быць крайне ўзбуджаным, раззлаваным; шалець;

2) раздражняць каго-н., даводзіць да шаленства.

вар’я́т

(польск. variat, ад лац. variatus = зменены)

1) псіхічна хворы чалавек;

2) той, хто дзейнічае безразважна; дзівак.

васа́л

(с.-лац. vassallus, ад лац. vassus = слуга)

1) феадал у сярэдневяковай Зах. Еўропе, які залежаў ад больш буйнога феадала — сеньёра або сюзерэна;

2) перан. падпарадкаваная, залежная дзяржава ці асоба.

васалітэ́т

(фр. vassalité, ад лац. vassus = слуга)

сістэма асабістай залежнасці адных феадалаў (васалаў) ад іншых (сеньёраў або сюзерэнаў) у сярэдневяковай Зах. Еўропе.

васіле́ўс

(гр. basileus)

1) правадыр племені ў Стараж. Грэцыі;

2) тытул імператара ў Візантыі.

васілі́ск

(гр. basiliskos)

1) казачнае страшыдла з галавой пеўня, тулавам жабы, хвастом змяі і каронай на галаве, ад позірку якога гіне ўсё жывое;

2) яшчарка з грэбенем на спіне, якая жыве ў трапічнай Амерыцы.

васкулі́т

(ад лац. vasculum = сасуд)

мед. запаленне сценак дробных крывяносных сасудаў.

ва́спан

(польск. waćpan)

даўнейшая форма ветлівага звароту; ваша міласць.

ват

[англ. watt, ад D. Watt = прозвішча англ. інжынера і вынаходцы (1736—1819)]

адзінка вымярэння магутнасці электрычнага току ў Міжнароднай сістэме адзінак (СІ), роўная магутнасці, пры якой за 1 с раўнамерна выконваецца работа ў 1 джоўль.