Verbum

эска́рп

(фр. escarpe, ад іт. scarpa = укус)

ваен. 1) задні (унутраны) спадзісты схіл знешняга рова ўмацавання (параўн. контрэскарп 1);

2) супрацьтанкавая перашкода ў выглядзе крутога зрэзу ўзгорка, звернутага ў бок ворага (параўн. контрэскарп 2).

эскартава́ць

(фр. escorter)

суправаджаць каго-н. у якасці эскорту.

эсква́йр

(англ. esquire, ад лац. scutarius = шчытаносец)

1) ганаровы дваранскі тытул у Англіі, які перадаецца ў спадчыну і прысвойваецца па займаемай кім-н. пасадзе ці спецыяльным патэнтам;

2) форма ветлівага звароту ў Англіі і ЗША.

э́скер

(ірл. esker)

узгорак або града, складзеная знізу азёрнымі (гліна, пясок, галька, гравій), зверху ледніковымі (галечнікі, валуны) пародамі.

эскі́з

(фр. esquisse)

1) папярэдні накід малюнка, карціны; накід, план літаратурнага ці музычнага твора;

2) малюнак, па якім ствараецца дэкарацыя, тэатральны касцюм і інш.

эскімо́

(фр. esquimau = эскімоскі)

марожанае, глазураванае шакаладам.

эско́рт

(фр. escorte, ад іт. scorta)

1) ваенны канвой, ахова, суправаджэнне (напр. ганаровы э.);

2) група ваенных суднаў, прызначаная для аховы транспартных суднаў пры марскім пераходзе.

эску́да

(парт., ісп. escudo = літар. герб, шчыт)

грашовая адзінка Партугаліі, роўная 100 сентава, Чылі, роўная 100 сентэсіма.

эскула́п

(лац. Aesculapius, ад гр. Asklepios = імя бога лячэння ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

жартаўлівая назва ўрача, медыка.