Verbum

мікапла́змы

(ад міка- + плазма)

вельмі дробныя мікраарганізмы, якія не маюць клетачнай сценкі; пашыраны ў вадаёмах, сцёкавых водах, тканках раслін і інш.

мікары́за

(ад міка- + гр. rhiza = корань)

сімбіёз грыбоў з каранямі вышэйшых раслін; грыбакорань.

міка́рыя

(н.-лац. micaria)

павук сям. клубіянідаў, які жыве ў імху, траве, лясным подсціле.

мікасферэ́ла

(н.-лац. mycosphaerella)

сумчаты грыб сям. мікасфарэлавых, які развіваецца на агрэсце, парэчках, суніцах, грушы, маліне; узбуджальнік белай плямістасці.

мікатаксіко́зы

(ад міка- + гр. toksikon = атрута)

хваробы, якія ўзнікаюць у чалавека і жывёл пры ўжыванні таксічных грыбоў.

мікатро́фны

(адляка- + -трофны)

які існуе разам з мікарызай;

м-ыя расліны — вышэйшыя расліны (напр. сасна, елка, дуб), якія маюць патрэбу ў развіцці на карэнні пэўных відаў грыбоў.

мікафо́лей

(ад лац. mica = слюда + folium = ліст)

электраізаляцыйны матэрыял са слаёў паперы і слюды.

міко́зы

(ад гр. mykes = грыб)

хваробы чалавека і жывёл, якія выклікаюцца патагеннымі грыбамі, напр. дражджавымі (бластамікоз; плесневымі (аспергілёз), актынаміцэтамі (актынамікоз) і інш.

міко́лаг

(ад міка- + -лаг)

спецыяліст у галіне мікалогіі.

мікра-

(гр. mikros = малы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «вельмі малы, дробны», «звязаны з вывучэннем або вымярэннем вельмі малых прадметаў, велічынь», «мільённая доля адзінкі меры, названай у другой частцы слова».