Verbum

бурдо́н

(фр. bourdon = літар. густы бас)

1) бесперапынны, нязменны па вышыні гук адкрытых струн шчыпковых і смычковых музычных інструментаў;

2) размешчаныя па-за грыфам адкрытыя струны шчыпковых і смычковых музычных інструментаў;

3) басовы рэгістр аргана.

буржуа́

(фр. bourgeois)

прадстаўнік класа буржуазіі.

буржуазі́я

(фр. bourgeoisie, ад лац. burgus = умацаваны горад)

1) саслоўе гараджан у феадальным грамадстве;

2) пануючы клас капіталістычнага грамадства, які валодае сродкамі вытворчасці.

бу́рка

(цюрк. bür, bürk = маршчыніцца, закрывацца)

1) шырокая і доўгая вопратка з даматканага сукна з башлыком, якая надзяваецца паверх кажуха;

2) накідка з тонкага лямцу, якой карыстаюцца коннікі на Каўказе.

бурла́к

(рус. бурлак)

наёмны рабочы, які даўней уваходзіў у арцель, што перамяшчала рачныя судны ўручную пры дапамозе канатаў і вёслаў; у 17—19 ст. бурлацтва на Беларусі было самастойным і адыходным промыслам.

бурле́ска

(фр. burlesque, ад іт. burlesco = жартаўлівы)

1) жанр камічнай, парадыйнай паэзіі;

2) музыкальная п’еса жартоўнага, часам грубавата-камічнага або вычварнага, капрызнага характару, звычайна вытрыманая ў хуткім тэмпе.

бурмі́стр

(польск. burmistiz, ад ням. Bürgermeister)

1) тое, што і бургамістр 1;

2) стараста, прызначаны памешчыкам, у часы прыгону.

бурнані́т

[ад фр. J. Bournon = прозвішча фр. мінералога (1751—1825)]

мінерал падкласа складаных сульфідаў бледна-шэрага колеру або бясколерны; руда свінцу, медзі, сурмы.

бурно́с

(фр. bournous, ад ар. burnus = шырокі плашч)

1) доўгі ваўняны плашч арабаў белага колеру з капюшонам;

2) даўгаполая з шырокімі рукавамі вопратка беларускіх жанчын з саматканага сукна, якую апраналі ў халоднае надвор’е як святочную замест світкі ці кажуха.

бу́рса

(с.-лац. bursa = сумка)

1) інтэрнат для бедных студэнтаў пры сярэдневяковых універсітэтах, а таксама мужчынскае духоўнае вучылішча з інтэрнатам у царскай Расіі;

2) анат. слізістая сумка.