Verbum

буф

(іт. buffo = смешны)

камічны, забаўны;

опера-буф — камічная опера.

буфадыеналі́ды

(ад лац. bufo = жаба + ды- + эналіды)

група стэроідных злучэнняў расліннага і жывёльнага паходжання, якія валодаюць кардыятанічным дзеяннем; у выглядзе гліказідаў змяшчаюцца ў раслінах сям. лілейных і казяльцовых, у свабодным або звязаным выглядзе — у ядзе скурных залоз некаторых жаб.

буфана́да

(іт. buffonata = жарт)

1) прыём, які выкарыстоўваецца ў цырку, на эстрадзе, у тэатры — камічнае перабольшванне для павелічэння эфекту;

2) перан. недарэчнае, недасціпнае, грубае штукарства.

бу́фер

(англ. buffer)

прыстасаванне ў паравозе, вагоне, аўтамабілі і інш. для паслаблення сілы ўдару, штуршка пры сутыкненні.

бу́ферны

(ад буфер)

1) які мае адносіны да буфера;

2) перан. прамежкавы, які паслабляе сутыкненне варожых бакоў;

б-ая дзяржава — звычайна слабая ў ваенных і палітычных адносінах краіна, якая знаходзіцца паміж тэрыторыямі або сферамі ўплыву вялікіх дзяржаў.

буфе́т

(фр. buffet)

1) месца для продажу закусак, напіткаў ва ўстановах, у тэатрах, на вакзалах, а таксама асобная стойка ў сталовых, рэстаранах;

2) шафа для пасуды, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

буфо́н

(фр. bouffbn, ад іт. buffbne)

1) акцёр, які выконвае камічныя ролі ў аперэтках і вадэвілях;

2) перан. жартаўнік, штукар.

буфта́льм

(ад гр. bus = бык + ophthalmos = вока)

паталагічнае павелічэнне вочнага яблыка; бычынае вока.

бу́фы

(ад фр. bouffer = надзімацца)

пашныя зборкі ў верхняй частцы рукава.