Verbum

бу́на

(ням. Buhne = перамычка)

дамба, высунутая ад берага ў бок мора або ракі для аховы берага або гідратэхнічнага збудавання ад размывання.

бу́нгала

(англ. bungalow, ад інд. bangla)

лёгкая загарадная пабудова з верандамі ў трапічных краінах, пераважна ў Індыі, Малайі.

бунд

(ідыш Bund = саюз)

сацыял-дэмакратычная арганізацыя «Усеагульны яўрэйскі рабочы саюз у Літве, Польшчы і Расіі» (1897—1921); аб’ядноўвала яўрэйскіх рамеснікаў Літвы, Беларусі, Польшчы.

бундэсба́нк

(ням. Bundesbank)

афіцыйная назва цэнтральнага эмісійнага банка ў Германіі (параўн. рэйхсбанк).

бундэсве́р

(ням. Bundeswehr, ад Bund = саюз + Wehr = абарона)

узброеныя сілы Германіі (параўн. вермахт, рэйхсвер).

бундэсгеры́хт

(ням. Bundesgencht)

федэральны суд у Германіі.

бундэсра́т

(ням. Bundesrat, ад Bund = саюз + Rat = рада)

верхняя палата парламента ў Германіі.

бундэста́г

(ням. Bundestag, ад Bund = саюз + Tag = дзень)

ніжняя палата парламента ў Германіі.

бу́нкер

(ням. Bunker, ад англ. bunker)

1) спецыяльна абсталяваная скрыня для часовага трымання сыпкіх рэчываў, матэрыялаў (напр. б. камбайна);

2) жалезабетоннае падземнае сховішча, умацаванне;

3) памяшканне на судне, дзе захоўваецца цвёрдае паліва.

бунт

(польск. bunt, ад ням. Bund = звязак)

1) стыхійнае паўстанне, мяцеж;

2) перан. пратэст, абурэнне;

3) уст. звязак, кіпа; стос.