бурдо́н

(фр. bourdon = літар. густы бас)

1) бесперапынны, нязменны па вышыні гук адкрытых струн шчыпковых і смычковых музычных інструментаў;

2) размешчаныя па-за грыфам адкрытыя струны шчыпковых і смычковых музычных інструментаў;

3) басовы рэгістр аргана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)