Verbum

апеты́т

(лац. appetitus = жаданне)

1) жаданне есці;

2) перан. жаданне наогул, імкненне да чаго-н. (напр. уласніцкі а.).

апефо́ра

(н.-лац. opephora)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. фрагілярыевых, якая трапляецца ў прэсных вадаёмах.

апізатро́н

(ад лац. apis = пчала + гр. arthron = орган, частка цела)

лекавы прэпарат, болесуцішальны і процізапаленчы сродак.

апіка́льны

(ад лац. арех, apicis = канец)

1) анат. звернуты ўгору, верхні (напр. а. орган);

2) лінгв. пярэднеязычны зычны (гук).

апіла́к

(ад лац. apis = пчала + lac = малако)

біягенны лекавы прэпарат, які ўяўляе сабой высушанае матачнае малако пчол; выкарыстоўваецца пры гіпатрафіі і адсутнасці апетыту ў маленькіх дзяцей.

а́піс

(гр. Apis, ад егіп. Chapi)

свяшчэнны бык у старажытных егіпцян.

апістагнаты́чны

(ад гр. opisthe = ззаду + gnathos = галава)

звернуты коса назад і ўніз (пра рот і сківіцы галавы насякомага).

апістагра́ма

(н.-лац. apistogramma)

рыба атрада акунепадобных, якая пашырана ў рэках Паўд. Амерыкі; на Беларусі разводзіцца як акварыумная.

апістадо́м

(гр. opisthodomos = які знаходзіцца ў задняй частцы дома)

закрытае памяшканне ў заходняй частцы старажытнагрэчаскага храма.

апіста́рх

(н.-лац. opistorchis)

гельмінт сям. апістархідаў класа смактуноў, які пашыраны ў Еўропе і Азіі.