Verbum

апалі́ды

(гр. apolis, -idos = які не мае айчыны)

тое, што і апатрыды.

апалі́ны

(н.-лац. opalina)

прасцейшыя класа жгуцікавых, якія паразітуюць пераважна ў кішэчніку земнаводных.

апаліты́зм

(ад а- + гр. politismos = удзел у дзяржаўных або грамадскіх справах)

абыякавыя адносіны да палітыкі, ухіленне ад удзелу ў грамадска-палітычным жыцці.

апаліты́чны

(ад а- + палітычны)

які стаіць убаку ад грамадска-палітычнага жыцця або ўхіляецца ад удзелу ў ім.

апало́г

(гр. apologos = літар. апавяданне)

кароткі павучальны апавядальны твор, пабудаваны на алегарычным паказе жывёл і раслін, у старажытнагрэчаскай і ўсходняй літаратуры.

апало́гія

(гр. apologia)

празмернае ўсхваленне, абарона каго-н. або чаго-н.

апало́н

(гр. Apollon = імя бога мудрасці, апекуна мастацтва ў старажытнагрэчаскай і старажытнарымскай міфалогіі)

1) перан. прыгожы стройны мужчына;

2) прыгожы буйны дзённы матыль сям. паруснікаў.

апамарфі́н

(ад апа- + марфін)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як адхарквальны сродак.

апамі́ксіс

(ад апа- + -міксіс)

1) розныя спосабы бясполага размнажэння жывёл і раслін (апагамія, апаспарыя, партэнагенез);

2) утварэнне зародка ў вышэйшых раслін без запладнення і рэдукцыйнага падзелу.

апанаге́тан

(н.-лац. aponogeton)

травяністая расліна сям. апанагетанакветных з доўгім лісцем і белымі кветкамі, пашыраная ў вадаёмах Афрыкі, Паўд.-Усх. Азіі і Аўстраліі; на Беларусі вядома як акварыумная.