маньеры́зм
(іт. manierismo = літар. вычварнасць, мудрагелістасць)
плынь у заходнееўрапейскім мастацтве 16 ст., якая адлюстроўвала крызіс гуманістычнай культуры Адраджэння і сцвярджала няўстойлівасць, дысанансы быцця; характарызавалася суб’ектыўнасцю, ускладненасцю поз і кампазіцыі, дэфармацыяй прапорцый.
манья́к
(фр. maniaque < с.-лац. inaniacus, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)
чалавек, ахоплены маніяй.
мона-, мана-
(ад гр. monos = адзін)
першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «адно», «адзіна».