Verbum

аніяні́ты

(ад гр. anion = які ідзе ўверх)

іаніты, здольныя абменьваць свае адмоўна зараджаныя іоны (аніёны) на іоны знешняга асяроддзя.

анкагене́з

(ад гр. onkos = уздутасць + -генез)

працэс ператварэння нармальных клетак, тканак у пухлінныя.

анкаге́нны

(ад гр. onkos = уздутасць + -генны)

тое, што і канцэрагенны.

анкаге́ны

(ад гр. onkos = уздутасць + ген)

гены, якія абумоўліваюць пераўтварэнне нармальных клетак эўкарыёт у злаякасныя.

анкалі́ты

(ад гр. onkos = уздутасць, нарасць + -літ)

вапняковыя і даламітавыя ўтварэнні ў горных пародах, якія паходзяць з пасяленняў выкапнёвых ніжэйшых водарасцяў.

анкало́гія

(ад гр. onkos = уздутасць + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае пухліны і распрацоўвае метады іх лячэння.

анкаты́чны

(гр. onkoteros)

напружаны, павялічаны;

а. ціск — частка асматычнага ціску раствору, выкліканая калоідамі, што змяшчаюцца ў гэтым растворы.

а́нкер

(ням. Anker, ад лац. ancora = якар)

1) дэталь гадзіннікавага механізма, якая звязвае хадавое кольца з маятнікам і забяспечвае раўнамернасць ходу гадзінніка;

2) металічная дэталь, якая служыць для мацавання састаўных частак збудаванняў, машын.

анкеро́к

(гал. anker)

драўляная бочачка для зберажэння на судне пітной вады.

анкеры́т

(ад ням. M. Anker = прозвішча аўстр. мінералога 19 ст.)

мінерал класа карбанатаў, разнавіднасць даламіту белага або шэрага колеру са шкляным бляскам.