Verbum

анестэты́чны

(ад гр. anaisthetos = неадчувальны)

абязбольваючы.

анеўплаіды́я

(ад ан- + гр. eu = цалкам, зусім + ploos = кратны + eidos = выгляд)

спадчынная змена, пры якой клеткі арганізма змяншаюць або павялічваюць колькасць храмасом у параўнанні з іх звычайным наборам.

анеўры́зма

(гр. aneurysnia = расшырэнне)

мясцовае расшырэнне артэрыі, выкліканае зменамі яе сценак або пашкоджаннем.

анеўры́н

(ад а- + гр. neuron = нерв)

вітамін B₁, неабходны для нармальнай дзейнасці нервовай сістэмы.

анёл

(польск. anioł, ад грэч. angelos = пасланец)

1) пасланец бога, якога вернікі ўяўляюць у выглядзе юнака з крыламі;

2) перан. асоба як увасабленне чаго-н. станоўчага, ідэальнага.

анжамбема́н

(фр. enjambement)

паэтычны прыём, пры якім фраза, пачатая ў адным вершаваным радку, заканчваецца ў наступным.

аніге́на

(н.-лац. onygena)

сумчаты грыб сям. анігенавых, які развіваецца на рагах і капытах буйной рагатай жывёлы, коней, авечак, пер’і птушак, выклікае гідроліз рагавога рэчыва.

анігіля́цыя

(лац. annihilatio = знішчэнне)

ператварэнне элементарных часціц і антычасціц пры сутыкненні ў іншыя часціцы, напр. пратона і антыпратона ў некалькі мезонаў або электрона і пазітрона ў два фатоны.

аніён

(гр. anion = які ідзе ўверх)

адмоўна зараджаны іон, які ў час электролізу рухаецца да анода.

аніза-

(гр. anisos = неаднолькавы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «неаднолькавы».