Verbum

мака́о​²

(парт. macao)

бразільскі папугай, які мае яркае апярэнне і доўгі хвост.

макарані́зм

(фр. macaronisme, ад іт. maccheroni = макароны)

1) іншамоўнае слова або выраз, якія ўжываюцца ў мове ў нязменным выглядзе;

2) іншамоўнае слова або выраз, уключаныя пісьменнікам у мову твора з захаваннем іх фанетыка-графічнай абалонкі ў стылістычных мэтах;

3) перан. празмернае ўжыванне на пісьме і ў размове іншамоўнай лексікі.

макарані́чны

(іт. maccheronico, ад maccheroni = макароны)

насычаны макаранізмамі;

м. стыль — літаратурны стыль, у якім змешваюцца словы і выразы розных моў.

макаро́ны

(іт. maccheroni)

харчовы прадукт з прэснага цеста ў выглядзе тонкіх трубачак, а таксама страва з такога прадукту.

макарты́зм

[ад англ. J. McCaithy = прозвішча амер. сенатара (1909—1957)]

палітычная плынь у ЗША у 50-х гадах 20 ст., звязаная з прыняццем антыдэмакратычнага заканадаўства, з узмацненнем «халоднай вайны».

макасі́ны

(англ. moccosins, ад індз. makisin)

1) мяккія чаравікі з аленевай шкуры ў паўночнаамерыканскіх індзейцаў;

2) сучасны эластычны абутак з рознымі ўстаўкамі.

ма́квіс

(фр. maquis = хмызняк)

зараснік вечназялёных кустоў і невысокіх дрэў, характэрны для краін Міжземнамор’я.

маке́т

(фр. maquette, ад іт. macchietta)

1) узор чаго-н. звычайна ў паменшаным выглядзе, мадэль (напр. м. будынка);

2) пробны экзэмпляр кнігі, часопіса, газеты.

макі́

(фр. maquis)

французскія партызаны, удзельнікі руху Супраціўлення ў 1940—1944 гг. супраць нямецка-фашысцкіх акупантаў; назва паходзіць ад назвы хмызняку (гл. маквіс).

макімо́на

(яп. makimono)

малюнак на паперы або шоўку з адлюстраваннем гістарычнага або рэлігійнага сюжэта і тлумачэннем; вядомы ў Японіі і Кітаі з 11 ст. як старэйшая форма ілюстраванай кнігі.