Verbum

ана́фема

(гр. anathema)

адлучэнне ад царквы, праклён як самая высокая кара ў хрысціянстве.

анафілаксі́я

(ад ана- + гр phylaksis = безабароннасць)

адно з праяўленняў алергіі, якое выражаецца ў павышанай адчувальнасці арганізма да паўторнага ўздзеяння таго ж рэчыва (сывараткі, вакцыны і інш.); параўн. ідыясінкразія.

анафро́нт

(ад ана- + фронт)

атмасферны фронт, які характарызуецца ўзыходным рухам цёплага паветра (проціл. катафронт).

анафта́льм

(ад ан- + гр. ophthalmos = вока)

адсутнасць аднаго або абодвух вачэй у выніку няшчаснага выпадку ці аперацыйнага выдалення.

анахарэ́т

(гр. anachoretes)

пустэльнік.

анахарэты́зм

(ад анахарэт)

разнавіднасць імурацыі, калі жывы арганізм самазамуроўваецца і гіне (напр. малюскі-каменеточцы).

анахрама́т

(ад ана- + гр. chroma, -atos = колер)

аптычная сістэма, у якой не выпраўлена храматычная аберацыя.

анахрані́зм

(гр. anachronismos)

1) парушэнне храналагічнай дакладнасці, якое прыводзіць да неапраўданага ўнясення ў апісанне якой-н. эпохі рыс, характэрных для іншага часу;

2) устарэлы погляд, падыход, звычай; перажытак мінулага.

анаэрабіёз

(ад ан- + аэрабіёз)

ва ўмовах, дзе адсутнічае свабодны кісларод.

анаэрабіёнты

(ад ан + аэрабіёнты)

тое, што і анаэробы.